Dag 23 terug naar huis

Hallo allemaal,

Dit blog schrijf ik vanaf de bank bij ons thus alweer. De terugreis is een hel geweest. De Mac flurry bij de Mac is ons waarschijnlijk niet goed gevallen. Zelf heb ik van 4 tot 7 op het toilet gezeten. Misselijk en diarree. Toen begon david ook. Lynn werd wakker en die voelde zich ook hondsberoerd. Alleen Sven had nergens last van. Allemaal aan de imodium en domperidon. Hopelijk gaat dat goed in het vliegtuig. Toch maar geprobeerd om wat toast met jam naar binnen te werken. Lynn wilde niet eten. Sven zat met een bord vol met pannenkoeken eieren noem maar op. Het werd me al slecht als ik het alleen al maar rook. Om 8 uur in de taxi. Daar moest Lynn al overgeven. Gelukkig hadden we nog een zakje bij van de supermarkt, maar dit lekte van alle kanten. Dan maar raampje open en zakje uit het raam gegooid. Met wc papier auto schoongemaakt en dat beloofd veel goeds voor vandaag. Op het vliegveld maar nieuwe pillen ingenomen want die had Lynn al weer uitgespuugd. Na het toilet nog meerde keren bezocht te hebben gingen we om 12.10 uur de lucht in. Wat duren 12 uur vliegen dan lang als je je hondsberoerd voelt. Lynn heeft de vliegtuigzakjes nog een keer nodig gehad. De imodium heeft gelukkig wel geholpen, dus we hebben het toilet niet veelvuldig bezet gehouden. Maar elke keer als ze met eten langskomen voel ik me steeds misselijker worden. Op een gegeven moment weet je niet meer of je nu misselijk bent van het niet eten of van vermoeidheid. Dan probeer je toch wat te eten maar bij elke hap ga je je beroerder voelen. Wat was ik blij toen het vliegtuig aan de grond stond en ik naar buiten mocht. Wat kan een vliegtuig lang taxiën als je er uit wil. Uiteindelijk toch weer veilig geland. Het vliegtuig is gelukkig niet over het oorlogsgebied gevlogen, wat het op de heenreis wel nog heeft gedaan. We hebben gelukkig op het goede moment in het vliegtuig gezeten en kunnen deze geweldige reis nog met iedereen delen. Nog 3 uur naar huis rijden en dan lekker weer in mijn eigen bedje. Om half 11 waren we thuis en zo moe dat we geen puf meer hadden om Indy op te gaan halen. Sorry Indy see you tomorrow. Toch weer een korte nacht. Zit nog in het ritme van Thailand. Uiteindelijk maar om 6 uur opgestaan. En mijn laatste blog geschreven. Hoop dat jullie van onze belevenissen allemaal mee genoten hebben. Ik vond het in ieder geval leuk om jullie reacties allemaal te lezen. We hebben in ieder geval een geweldige Reis gehad en willen in de toekomst zeker nog meer van Thailand zien. Blijven dromen natuurlijk ha ha. Groetjes en xxxx see you soon

sa wa dee